Lieve Beer,

Tijd is een raar iets. Wat voor de één lang duurt, ervaart de ander als kort. Dat verschil merk ik vooral tussen ons en zorgverleners. Wanneer er een hulpmiddel moet worden aangevraagd duurt dat proces voor ons lang. Het begint namelijk te lopen wanneer voor het eerst wordt gezegd dat jij een hulpmiddel nodig hebt. Dan is het zaadje geplant.

Natuurlijk denken we er niet constant aan, maar toch het zit er. De wetenschap dat jij een hulpmiddel nodig hebt, nodig om je te ontwikkelen. En dan komt het langzaam op gang, gesprekken met therapeuten, artsen, fabrikanten, leveranciers. Zij hebben een andere beleving van tijd. Voor hun duurt het proces niet zo lang, omdat zij maar één stukje ervan meemaken. Bovendien zitten zij niet te wachten op het hulpmiddel zoals wij. Ik zou jou zo graag de hulpmiddelen willen geven wanneer jij ze nodig hebt, wanneer jij aangeeft dat je eraan toe bent.

Nog even geduld, lieve Beer. Kus mama

Vanaf het eerste moment dat een hulpmiddel genoemd wordt totdat het geleverd wordt zitten maanden tussen. Lees hier de blog die ik al eerder schreef ik over geduldig zijn. Zijn andere ouders ook zo ongeduldig wanneer er hulpmiddelen worden aangevraagd?